چه حقیرند مردمی که نه جرأت دوست داشتن دارند و نه اراده‌ی دوست نداشتن 

و نه لیاقت دوست داشته شدن و نه متانت دوست داشته نشدن 

و مدام شعر عاشقانه می‌خوانند

  و تراژدی غم‌انگیز انسان این است که آنچه هست، نباید باشد 

و آنچه باید باشد، نیست و همه حرف‌ها همین است وهمه‌ی دردها همین جا است. 

درد روح این است و این است که: «انسان شقایقی است که با داغ زاده است.»